Ik kan haast niet geloven dat het pas vijf weken geleden is dat we de sleutel kregen van ons stekkie in Utrecht. Want hoe kan het dat na enkel 35 dagen een plek al zo als thuis voelt? Met een knoop in mijn maag tekenden we op 1 juli de papieren bij de notaris. De heerlijke 70 vierkante meters aan het Afrikanerplein in Amsterdam waren niet langer van ons. Zucht… einde van een klein tijdperk. De plek van waaruit we de hoofdstad ontdekten, waar we vrienden ontvingen, waar m’n ouders hun logeerplek in de woonkamer opbouwden, waar we solliciteerden naar nieuwe banen, waar we besloten freelance verder te gaan, waar we vakantieplannen maakten en fotoalbums vol herinneringen creëerden. En bovenal de plek waar we van 2 naar 3 gingen. Het huisje bleek anderhalf jaar later te klein voor zoveel liefde tussen 3 mensen en dus hakten we de knoop door: op naar Utrecht!
Inmiddels zijn we 3,5 maand verder. Mijn vriendin maakte het Afrikanerplein inmiddels tot haar thuis. Onze sleutel werd haar sleutel. En wij? Wij kregen vijf weken geleden de sleutel tot ons paleisje. Een flinke lik verf, meubels uit de opslag, een nieuw bureau, 2 nieuwe bedden en tassen vol nieuwe accessoires (want tjee! Wat een kamers ineens!) en zomaar ‘ineens’ voelt dit huis als ons thuis. In 35 dagen toverden we nummer 15 aan de Joseph Haydnlaan om tot huize Minkjan-Hekman. Een buurt vol kinderen, vol scholen, vol leuke mensen, met koffietentjes, hippe winkels en kroegen, die tot in de vroege uurtjes open zijn, op fietsafstand. En zeeën van ruimte, voor onszelf, maar vooral… voor de liefde.
